اطلاعاتی در خصوص ارز رمزنگاری شده

ارزهای رمزنگاری شده که تحت نام های رمزارز، ارز رمزپایه و کریپتوکارنسی شناخته می شوند در اصل ورودی های محدود در یک پایگاه داده هستند که هیچ شخصی نمی تواند مگر تحت شرایط خاص آنها را تغییر دهد.
 

در دهه 90 و در طول رونق فناوری، تلاش های بسیاری جهت ایجاد ارز دیجیتال صورت گرفت، به طوری که سیستم هایی مانند فلوز (Flooz)، بینز (Beenz) و دیجیکش (DigiCash) در بازار ظاهر شده، اما همگی با شکست مواجه شدند. دلایل مختلف زیادی برای عدم موفقیت آنها وجود دارد که از جمله می توان به کلاهبرداری، مشکلات مالی و حتی اختلاف میان کارمندان شرکتها و کارفرمایان اشاره کرد.

تمام این سیستم ها به ویژه از نوعی رویکرد شخص ثالث مورد اعتماد استفاده می کردند، به این معنی که شرکتهای پشت آنها تراکنش ها یا معاملات را تأیید و تسهیل می کردند. به دلیل عدم موفقیت این شرکتها، ایجاد سیستم نقدی دیجیتال برای مدت زمان طولانی به عنوان هدفی دست نیافتنی به شمار می رفت.

سپس در اوایل 2009 یکی از برنامه نویسان ناشناس تحت نام مستعار ساتوشی ناکاموتو بیت کوین را معرفی کرد. ساتوشی آن را به عنوان یک سیستم نقدی الکترونیکی نظیر به نظیر معرفی نمود که سیستمی کاملاً غیر متمرکز بوده به این دلیل که هیچ سروری درگیر در آن و هیچ مرجع کنترل مرکزی برای آن وجود ندارد. این سیستم بسیار شبیه به شبکه های نظیر به نظیر برای اشتراک فایل است.

یکی از مهمترین مشکلاتی که هر شبکه پرداخت بایستی آن را برطرف سازد، مضاعف شدن هزینه ها است. این یک روش کلاهبردارانه برای پرداخت دو برابر همان مقدار است. در روش سنتی یک شخص ثالث قابل اعتماد یعنی سرور مرکزی سوابق ترازهای مالی و معاملات را حفظ می کرد. با این حال، این روش نیز همیشه مستلزم وجود یک نهاد مقتدر جهت کنترل وجوه و تمام اطلاعات شخصی شما است.

در یک شبکه غیر متمرکز مانند بیت کوین، هر یک از شرکت کنندگان این وظیفه را برعهده دارند. این کار از طریق بلاک چین یعنی یک دفتر کل عمومی  از تمام معاملاتی که تاکنون در شبکه اتفاق افتاده است و در دسترس همه قرار دارد صورت می گیرد. بنابراین تمام افراد موجود در شبکه می توانند موجودی هر یک از حسابها را مشاهده کنند.
هر معامله یا تراکنش یک فایل است که از کلیدهای عمومی فرستنده و گیرنده (آدرس های کیف پول) و مقدار سکه های منتقل شده تشکیل شده استهر معامله یا تراکنش یک فایل است که از کلیدهای عمومی فرستنده و گیرنده (آدرس های کیف پول) و مقدار سکه های منتقل شده تشکیل شده است. تراکنش همچنین لازم است با یک کلید خصوصی توسط فرستنده پایان پذیرد. تمام اینها کریپتوکارنسی پایه هستند. در نهایت تراکنش در شبکه پخش شده اما لازم است ابتدا تأیید شود.

در یک شبکه ارز رمزنگاری شده تنها ماینرها یا معدنچیان می توانند تراکنش ها را با حل یک معمای رمزنگاری شده تأیید کنند. آنها تراکنش ها را گرفته، به عنوان تراکنشهای قانونی نشان کرده و در طول شبکه پخش می کنند. پس از آن، هر گره موجود در شبکه آن را به پایگاه داده خود اضافه می کند. تراکنش پس  از تأیید، غیر قابل برگشت و غیر قابل تغییر می شود و یک ماینر پاداش به علاوه هزینه تراکنش ها را دریافت می کند. هر شبکه رمزنگاری شده اساساً مبتنی بر اجماع مطلق کلیه شرکت کنندگان در خصوص قانونی بودن ترازها و تراکنش ها است.

ارزهای رمزنگاری شده به دلیل آن که فرایند حفظ اجماع با رمزنگاری قوی فراهم می شود، تحت این عنوان شناخته می شوند. این امر در کنار عوامل مذکور، باعث می شود اشخاص ثالث و اعتماد کورکورانه به عنوان یک مفهوم به طور کامل زائد به نظر آیند.
 

در گذشته تلاش برای یافتن بازرگانانی که ارز رمزنگاری شده را می پذیرفتند، با وجود آن که غیر ممکن نبود اما کار بسیار دشواری به حساب می آمد. اما این روزها وضعیت کاملاً فرق می کند.

بازرگانان زیادی وجود دارند که چه به صورت آنلاین و چه آفلاین بیت کوین را به عنوان شکلی از پرداخت قبول دارند. از بیت کوین می توان برای پرداخت هزینه هتل، هواپیما، خرید جواهرات، اپلیکیشن، قطعات کامپیوتر و حتی مدرک دانشگاهی استفاده نمود.
 

بسیاری بر این باورند که ارزهای رمزنگاری شده داغ ترین فرصت سرمایه گذاری حال حاضر به شمار می روند. در واقع داستانهای بسیاری از افرادی که از طریق سرمایه گذاری های بیت کوین میلیونر شده اند وجود دارد. بیت کوین قابل تشخیص ترین ارز دیجیتال تا به امروز بوده و تنها در سال گذشته یک بیت کوین 800 دلار ارزش داشته است.

احتمالاً دومین ارز رمزنگاری شده به لحاظ ارزش، اتریوم (Ethereum) می باشد که رکورد سریع ترین افزایش ارز دیجیتال را به خود اختصاص داده است. از ماه مه 2016 ارزش آن حداقل 2700 درصد افزایش یافته است.

با این وجود شایان ذکر است که ارزهای رمزنگاری شده سرمایه گذاری های پرخطر به حساب می آیند. به این دلیل که ارزش بازار آنها مانند سایر دارایی ها در نوسان است. علاوه بر آن تاحدودی تنظیم نشده هستند و همواره این خطر وجود دارد که در برخی حوزه های قضایی به عنوان ارزهای غیر قانونی شناخته شوند.

در صورتی که تصمیم به سرمایه گذاری در ارزهای رمزنگاری شده را دارید، پرواضح است که بیت کوین یکی از برترین آنها است. در حالی که خرید بیت کوین بسیار آسان است، به این معنی که مبادلات بیشماری وجود دارد که با بیت کوین انجام می شود، سایر ارزهای رمزنگاری شده به راحتی قابل دستیابی نیستند.
البته بهتر است دارایی های خود را در یک کیف پول آفلاین در هارد دیسک خود ذخیره کنید یا حتی بر روی یک کیف پول سخت افزاری سرمایه گذاری نماییدپس از خرید ارز رمزنگاری شده خود لازم است که راهی برای ذخیره و پس انداز آن داشته باشید. تمام صرافی های بزرگ خدمات کیف پول را ارائه می کنند. البته بهتر است دارایی های خود را در یک کیف پول آفلاین در هارد دیسک خود ذخیره کنید یا حتی بر روی یک کیف پول سخت افزاری سرمایه گذاری نمایید. این راه مطمئن ترین روش برای ذخیره سکه هایتان است و کنترل کاملی بر دارایی هایتان را به شما می بخشد.

مانند هر سرمایه گذاری دیگر، لازم است به ارزش بازار ارزهای رمزنگاری شده و هرگونه اخبار مربوط به آنها توجه جدی داشته باشید.
 

معدنچیان یا ماینرها مهمترین بخش هر شبکه کریپتوکارنسی به حساب می آیند و معدن کاری یا استخراج ارز رمزنگاری شده بسیار شبیه به داد و ستد بوده و همچنین یک سرمایه گذاری به ‏شمار می رود. ماینرها در اصل خدمات دفترداری را برای جوامع مربوطه ارائه می کنند. آنها قدرت محاسباتی خود را در حل ‏معماهای پیچیده پنهانی و مربوط به رمزگشایی که برای تأیید یک تراکنش و ثبت آن در دفترچه عمومی توزیع شده تحت عنوان ‏بلاک چین ضروری است، به کار می برند.‏

یکی از نکات جالب در زمینه استخراج آن است که درجه سختی معماها به طور مداوم بیشتر می شود و این امر با تعداد افرادی که سعی در ‏حل آنها دارند ارتباط دارد. بنابراین، هرچه یک کریپتوکارنسی خاص معروفیت بیشتری پیدا کند، افراد بیشتری سعی در استخراج ‏آن می کنند و این روند کار را دشوارتر می سازد.‏

بسیاری از افراد با استخراج بیت کوین موفق به ثروت اندوزی شده اند. در گذشته، شما می توانستید تنها با استفاده از کامپیوتر و حتی یک لپ ‏تاپ به اندازه کافی قدرتمند از استخراج سود خوبی بدست آورید. این روزها، استخراج بیت کوین تنها زمانی می تواند سودآور باشد که ‏تمایل به سرمایه گذاری بر روی یک سخت افزار استخراج با درجه صنعتی داشته باشید. البته این باعث می شود هزینه قبض برق شما سر به ‏فلک بکشد.‏

اما معدنچیان چگونه سود می کنند؟ هرچقدر قدرت محاسباتی بیشتری برای جمع آوری داشته باشند، شانس بیشتری برای حل ‏معماهای رمزنگاری شده خواهند داشت. در صورتی یک ماینر پاداش و همچنین هزینه معامله را دریافت می ‏کند که موفق به حل پازل شود.‏
هراندازه یک کریپتوکارنسی افراد بیشتری به خود جلب کند، استخراج آن سخت تر شده و میزان سکه های دریافتی به عنوان ‏پاداش نیز کاهش می یابدهراندازه یک کریپتوکارنسی افراد بیشتری به خود جلب کند، استخراج آن سخت تر شده و میزان سکه های دریافتی به عنوان ‏پاداش نیز کاهش می یابد. به عنوان مثال هنگامی که بیت کوین برای نخستین بار ایجاد شد، پاداش استخراج موفق ‏‎50 BTC‎‏ بود. ‏اکنون پاداش ‏‎12 BTC‎‏ است. این وضعیت به دلیل نوع خاص طراحی شبکه بیت کوین است که در مجموع تنها ‏‏21 میلیون سکه در گردش وجود دارد.‏

میزان استخراج و توزیع بیت کوین تا نوامبر 2017 تقریباً 17 میلیون بیت کوین بوده است. با این حال، با توجه به اینکه پاداش ها کمتر و کمتر می ‏شوند، ارزش هر بیت کوین استخراج شده به طور تصاعدی افزایش می یابد.‏
 

‏* بیت کوین ـ نخستین ارز رمزنگاری شده به شمار می رود.

‏* اتریوم ـ یک ارز قابل برنامه ریزی با تورینگ کامل است که به توسعه دهندگان امکان می دهد برنامه ها و فناوری های مختلف ‏توزیع شده که با بیت کوین کار نمی کنند را ایجاد نمایند.‏

‏* ریپل (‏Ripple‏) ـ برخلاف بیشتر ارزهای رمزنگاری شده، این ارز از بلاک چین برای دستیابی به اجماع شبکه گسترده برای ‏معاملات استفاده نمی کند. در عوض در آن یک فرایند اجماع تکراری اجرا می شود که آن را سریعتر از بیت کوین ساخته اما در مقابل ‏حملات هکرها نیز آسیب پذیرتر می سازد.‏

‏* بیت کوین کَش (‏Bitcoin Cash‏) ـ شاخه ای از بیت کوین است که توسط بزرگترین شرکت استخراج بیت کوین و تولید ‏کننده تراشه های استخراج بیت کوین ‏ASIS‏ پشتیبانی می شود. با وجود آنکه تنها چند ماه است که به روی کار آمده، اما در ‏حال حاضر جزء پنج ارز رمزنگاری شده برتر به حساب می آید.‏

‏* ان ایی ام (‏NEM‏) ـ برخلاف بسیاری از ارزهای رمزنگاری شده دیگر که در کار خود از الگوریتم اثبات کار (‏Proof of Work‏) استفاده ‏می کنند، این ارز از اثبات اهمیت (‏Proof of Importance‏) استفاده می نماید. به طوری که کاربران را ملزم می دارد تا مقادیر مشخصی ‏سکه را به منظور بدست آوردن ارزهای جدید در اختیار داشته باشند. همچنین کاربران را ترغیب می سازد تا وجوه خود را خرج کرده و ‏تراکنش ها را ردیابی کنند تا مشخص شود یک کاربر خاص برای شبکه ‏NEM‏ چقدر اهمیت دارد.‏

‏* لیتکوین (‏Litecoin‏) ـ نوعی ارز رمزنگاری شده است که با هدف «نقره دیجیتالی» شدن در مقایسه با «طلای دیجیتالی» بیت ‏کوین ایجاد شد. این ارز نیز شاخه ای از بیت کوین است اما برخلاف اجداد خود، می تواند چهار برابر سریعتر بلوک ایجاد نماید و ‏چهار برابر سکه بیشتر داشته باشد.‏

‏* آیوتا (‏IOTA‏) ـ این فناوری دفتر کل ارز رمزنگاری شده، تنگل (‏Tangle‏) نامیده می شود و فرستنده را ملزم می دارد در یک تراکنش ‏ فرایند اثبات کار مورد نیاز برای تأیید دو معامله را انجام دهد.

* نئو (NEO)- نوعی شبکه قرارداد هوشمند است که امکان ایجاد انواع قراردادهای مالی و برنامه های توزیع شده توسط شخص ثالث را فراهم می سازد. اهداف آن بسیار شبیه به اتریوم است، اما در چین توسعه یافته، که این امر به دلیل داشتن روابط بهتر با تنظیم کننده های چینی و مشاغل محلی، می تواند مزایایی برای آن به همراه داشته باشد.

* دش (Dash)- یک شبکه دو لایه یا دو ردیفه است، به طوری که ردیف اول آن را ماینرهایی تشکیل می دهند که از شبکه محافظت کرده و معاملات را ضبط می کنند، در حالی که ردیف دوم متشکل از  مسترنودهایی است که معاملات را رله کرده و تراکنشات از نوع InstantSend و PrivateSend را قادر می سازند. نخستین مورد به طور قابل توجهی سریعتر از بیت کوین است، در حالی که مورد دوم کاملاً ناشناس می باشد.

* کیوتوم (Qtum)- از ادغام دو فن آوری کوین و اتریوم بدست آمده است و برنامه های تجاری را مورد هدف قرار می دهد. این شبکه از قابلیت اطمینان بیت کوین برخوردار است، ضمن اینکه امکان استفاده از قراردادهای هوشمند و برنامه های توزیع شده را نیز فراهم می سازد.

* مونرو (Monero)- یک ارز رمزنگاری شده با قابلیت انجام معاملات خصوصی است و یکی از فعال ترین جوامع به دلیل ایده های باز و مبتنی بر حفظ حریم خصوصی است.

* اتریوم کلاسیک (Ethereum Classic)- نسخه اصلی اتریوم است که تقسیم آن پس از هک شدن یک سازمان مستقل غیر متمرکز که در بالای اتریوم اصلی ساخته شده بود، رخ داد.

 
منبع: cointelegraph